o eski halimden eser yok simdi

Gecenlerde bir arkadasimi devlet namina buyuk isler yaparken gazetede gorunce yaslandigimi fark ettim. O gazetelerde gormeye alistigim kocaman adamlar benim sinif arkadasim olabiliyordu, garip.. ne ara bu kadar zaman gecti hic anlamadim.. kapsonlu sweat-shirtler giyip ayagimda spor ayakkabisiyla dolassam da “sevimli” dahi olamayacak kadar yasliyim! Bir gun otobuste 70ine dayadigi merdivenini dahi gecmis bir teyze gordum. Sabahin nurunda cheetos yiyip kola iciyordu. O yasta ne saglikli bir mideye sahip oldugunu saskinla izledikten sonra uzerindeki cingene pembesi t-shirtunu ve altindaki kot pantolonunu fark edince icten ice acimistim o teyzeye. “Kabullenemiyor herhalde yaslandigini” diye icim ezilmisti. Bugun fark ettim ki, Allah omur verir de o kadar yasarsam benim de halim onun benzeri olacak sanirim! Kinamayi gectim, icimden “aaa” diye gecirdigim her seyin basima gelmesi bende korkuyla karisik bir merak duygusu var ediyor..

Yaklasik 10 gundur beynimi catlatircasina ders calisiyorum, yarin baska bir sehirde onemli bi toplantimiz ve poster sunumumuz var da, onun icin. Boyle yogun calismak hic bana gore degil. Sabahtan beri labda uflaya puflaya herkesi sisirdim resmen! Ote yandan, Badem is buldugu icin hayatimda cok buyuk degisiklikler oluyor. Benim gibi statukosunu korumayi fazlaca seven biri icin ne zor oldugunu tahmin edersiniz diye dusunuyorum. Ki, ben bir kazak alirken dahi saatlerce dusunebilen ve karar veremeyen biriyim. Neyse, su toplantiya gideyim geleyim, mustakbel yeni hayatim hakkinda derin yorumlarimi sizlerle paylasirim insAllah.

Yolculuk psikolojisine girdigimden midir nedir hic hazzetmedigim arabesk dinleyesim var, ya da “bu cilgin kalabalikta seni tam duyamiyorum” diye siir okuyasim.. siir deyince aklima gecmis zaman geldi, sonra da 6 yasindaki ben dustu aklima (beynim nasil calisiyor hayretler icirisindeyim!). neyse, ben 6 yasindayim ve ilkokul 1’e gidiyorum. O yasta olmama ragmen hirs gozumu burumus (niye kimse uyarmiyordu beniiii o zaman??? Haa niye?) subat tatiline girecegimiz gun karneler dagitiliyor. Ogretmen beni yanina cagiriyor, ilk defa karne alacak olmanin heyecaniyla ogretmen masasina gidiyorum, karnemi aliyorum hepsi pekiyi, cok mutlu oluyorum. Sonra bi kac arkadasimin daha karnesini goruyorum, onlarinki de hep pekiyi. Ogretmenin yanina gidiyorum, “benim karnemin de hepsi pekiyi, onlarinkinin de, ama ben onlardan daha basariliyim” diyorum !!!!!!!! ogretmen gulumsuyor, ve benim pekiyilerimin yanina yildiz koyuyor! Tatmin oluyorum!! Evet ilkokul 1 karnemde yildizlar var benim!! Allah izin verir de bir gun cocugum olursa benzemesini istedigim en son kisi benim sanirim..

Neyse, eve gideyim de hazirlanayim. Ne giycem yaaa, ufffffff!