29 Ağustos 2011 Pazartesi

Haydi BTS vakit tamam, Agustos sonu diyordun iste geldi zaman

Sen bu satirlari okurken ben coktan gitmis olacagim.. Bir gece vakti sessizce ve uykulu girdigim bu sehirden, bir sabah vakti sessizce ve uykulu ayrilacagim. Arkama soyle bir donup bakacagim, burda yirmi yildir yasiyormusum gibi hissederken zamanin goz acip kapayincaya kadar gecmis olmasi tutarsizligina takilacagim. Ben sulu gozum ya, kesin aglayacagim. Ama olsun ayda bir buraya nasilsa gelicem diyerek kendimi avutacagim. Oysa ben de bilecegim ki artik burda yasamiyor olacagim ve hicbir sey eskisi gibi olmayacak, misafir olarak gelip hep misafir kalacagim. Hatta buraya geldigimde aklim hep yeni yerimde kalacak, ve donmek icin gun dahi sayacagim, evet bu vefasizligi yapacagim.

Oysa far Far Away'in ne cok hatiri var bende. Hem simarik hem de kucuktum buraya geldigimde, tek kelimeyle ifade edecek olursam cocuktum. Burda buyudum ben, evet artik kendimi buyumus sayiyorum, bilmem belki de yorulmuslugu buyumek saniyorum. Ucari hallerim gitti, artik kendimi daha olgun goruyorum, bilmem belki de bazi seyleri yutabilmeyi olgunluk saniyorum.

Burdaki ilk gunlerimi dusunuyorum... Zor alismistim buralara. Burdaki Turkleri ilk gorusum geliyor aklima, yabanci gelmislerdi. Hatta biliyor musun eve gidip aglamistim "bundan sonra benim hayatim boyle mi olacak" diye, dedim ya hem simarik hem de kucuktum, tek kelimeyle ifade edecek olursam cocuktum. Sonra alistim buraya, ve insanlara. Allah oylelerini cikardi ki karsima ilk haftadan sonra bir an bile olsun yalniz hissetmedim kendimi. Basim sıkışınca arayabilecegim ve "simdi mi geldim aklina" siteminde bulunmayacak sevdiklerim oldu, evlerini/mutfaklarini kendi evim/mutfagim bildigim, makamim "naz" olmasa da beni nazlayan sevdiklerim. Hem kardeslerim oldu burda benim, hic unutulmayacak nice zamanlar gecirdigim. Hem dostlarim oldu benim beraber kahve yudumladigim,"is" yapmaktan/planlamaktan buyuk keyif aldigim, muhabbetlerine doyamadigim, gordugumde yuzumde guller actiran, geyigin dibine vurduran. Hem oz ablam gibi ablalarim oldu benim, okuldan cikip da ac susuz kapilarini calinca halimden anlayip hemen yuzumu gulduren, uzulmelerine hic dayanamadigim, fedakarliklarina hayran kaldigim, onca isleri gucleri arasinda bana saatlerini harcayan, hal dilleriyle "dovene elsiz, sovene dilsiz ve gonulsuz"lugu anlatan. Sevdiklerim, kardeslerim, dostlarim, abilerim-ablalarim, canlarim oldu benim, simdiden cok ozledigim, yerleri hep bos kalacak olan ve tanistigim herbir insanda onlardan "bir parca" bulmaya ugrasacagim canlarim. Bu yuzden ozelsin Far Far Away'im, mis sehrim.

3 yorum:

lacivert karinca dedi ki...

ahhh, ahhh!! mahvettin beni.. benim de oralardan ayrilisim ve geri gelip de ilk ziyaretim geldi aklima.. anilar canlandi gozumde, sevdiklerimin ozlemi sizlatti burnumun diregini.. kardeslerim, canlarim, ve biricik ablalarim.. senin oradan ayrilisin bana daha da huzun verdi simdi.. sanki o mis sehir sensiz cok baska olacakmis gibi geldi.. yolun acik olsun..

Hayatcemresi dedi ki...

Üçüncü resim çok güzel,gözlerim minare aradı,ancak göremedim :(

sağlık ve huzurla oturun,geçen gece rüyamda sana gelmiştim,

bulunduğun şehirde kocaman bir cami vardı,pencerenden görünen,

rüya işte Rabbim hayra tebdil eylesin,sevgilerimle...

bininci tekil şahıs dedi ki...

@lacivert: artik seni buralarda gormek istiyoruz:)

@hayatcemresi: aaa hayirdir insAllah! Aslinda biraz dogru da olmus, simdiki evimin karsi caddesinde (pencereden goremesem de) turk vakfi var, cuma namazlari kiliniyormus mescidinde:) aslinda o 3. Resimde gorunmese de (minaresiz oldugu icin) far far away'de de ezani Islam merkezimiz vardi, camimizdi.. Aaah ah burnumda tuttu far far away'im