9 Ekim 2012 Salı

...............



Saat geceye yakindi, ben de utu yapiyordum Vahdettin. Sonra babannem geldi aklima, zaten hep aklimdaydi da, daha yogun geldi. Oyle cok animiz var ki… soyledim mi sana Vahdettin, ben Turkiyedeyken kaybettik onu. Iki gece istanbulda abimlerde kalip sonra da memlekete gidip onu ve herkesi gormekti planim. TRdeki Ikinci gecemde abim beni uskudar iskelesinden alinca, “hazirlikli ol, yarin babamlar seni havaalanindan alinca eve gitmeden hastaneye gidebilirsiniz” demisti de, anlamamistim ilk basta. Meger Vahdettin, o gun babannem ikinci felcini gecirmis bilinci kapanmis, hastanede kaliyormus. Nisanda onu ziyarete gidebildigim icin tekrar sukrettim,son konusmamiz oymus meger.. aslinda o felcli hali bana cok dokundugundan bilincinin kapanmis olmasina onun adina sevindim, en azindan kendi haline uzulemeyecekti artik.. aynen abimin dedigi gibi oldu, eve ugramadan hastaneye gittik. Babannem yatiyordu, sanki uyuyor gibi, sanki birazdan uyanacakmis gibi. Doktorlar en fazla 3 gun omur bicmisler. Yanibasindaki birinin olumunu beklemek de garip bi sey Vahdettin. Refleks olarak kalan nefeslerindeki herhangi bir degisiklikte “acaba”lar geciyor insanin icinden. Insanin surekli Kuran okuyasi, besmele cekesi ve boylece son anda imani almaya calisacak seytani yaklastirmayasi geliyor. Kuran okunan yere seytan gelemiyor ve boylece de son anda imandan dondurmeye calisamiyor di mi Vahdettin?

Iste ben utu yapiyordum Vahdettin, anilar canlandi bir bir. Haftasonlari bizimkilerle internetten goruntulu konusacagimiz zaman “BTS geldi mi?” diye sorarmis annemlere. Akil sir erdiremezdi nasil oluyor da taaa nerelerden canli canli konusabiliyor olmamiza. Sanirim o saatlerde benle konusmaktan cok o durumun saskinligi icinde oluyordu. Babannem TVyi ilk ne zaman gormustur bilmem, ama bizim evdeyken izledigi dizileri gercek sandigini bilirim. “baba evi” diye bir dizi vardi da babannem dizlerine vurmaktan izeleyemezdi, cok uzulurdu cook. Ordaki adami amcama benzetirdi de “suleyman cikti” derdi hep. Dizilerde oynayanlari baska bir programda gordugu vakit “bu daha dun dogurmadi mi ne tez kalkti ayaga”dan tut  “bu olmedi mi”ye varan saskinliklar icinde olurdu. Biz evde yokken de elektrik harcanmasin diye acmazdi hic TV’yi.. belki de pencereden bakmak daha kendine has idi. Yoldan gecen herkesi ismen olmasa da cismen tanirdi, bize anlatirdi. Evin arkasindaki engelliler okulu onu uzuntulerden uzuntulere sokardi.
Dedemin vefatindan sonra cogu zaman bizde kalirdi, yazlari giderdi koye, soguklar baslayinca gelirdi. Ablam evlenmeden once oturma odasinda kalirdi, sonrasinda  oda arkadasim olurdu. Aksamlari yatsinin okunmasinin hemen ardindan dedigi “hadi cok calistin yatalim artik” cumlesine “sen yat, ben calisicam daha erken” diye karsilik vermem su an icimi acitiyor biliyor musun Vahdettin. Oysa babannem isigi kapatmam icin soyluyormus bunu.. ne vardi sanki salona gitsem orda calissam.. yok iste, tam ergenligime denk gelen yillar olmasi itibariyle pek de iyi bir torun olamadim ben. Gerci beni cok sevdigini bilirdim, hatta herkes bilirdi cunku Allah rahmet etsin istinasiz her torununu (bizimkiler haric) hemen bana kurban ediverirdi (not: “bilmem kime kurban ol” bizim oralarda cokca soylenen, birini baska birine tercih ettigini ifade eden bir cumle. “kurban olurum” da cok kullanilir, ama bunlar yanlis tabi, “Yaratana kurban olurum” denmeliymis. Babanennem bilmezdi bunu, bilse soylemezdi eminim). Zaten ben TRdeyken vefat edisine ve benim de cenazeye gelebilmeme hemen herkes “zaten seni cok severdi” yorumunu yapti. Tabi ki hicbiri elimizde olan seyler degil. Ama ben de cenazede olabildigime memnun oldum. Ne tuhaf di mi? yani cenazeye katilabildigine memnun olabilmek ne tuhaf.. “cenaze” ve “memnuniyet” kelimelerinin ayni cumle icinde kullaniliyor olabilmesi.. doktorlar 3 gun omur bicmisti ama babannem 20 gun o halde hayatta kalabilmisti. Ben memleketten, annemlerden coktan ayrilmistim, Badem’in memleketine gitmistim, 5 gun sonra da buraya gelecektik. Derken 1 eylul sabahi 5:30da telefon caldi, arayanin babam oldugunu gorunce zaten anlamistim. Hem zaten bekliyordum da, niye oturuverdim yere oylece. Olum ne kadar beklenirse beklensin, olen kac yasinda olursa olsun, neden bu kadar koyuyor insana?  Babam “annen 7’de Ankara havaalaninda olacak, sen de ona yetis istersen kardesinle gelecekler” dedi. Annem de dayimin torununun dugunu icin baska bir sehirdeydi, gidip gitmeme arasinda kalmisti, biz de “ebeme bi sey olursa gelirsin hemen” diye gazi vermistik. Annem babannemin son gununde yaninda olamadigi icin tum cenaze boyunca cok uzuldu, “olsun, yikamasina yetistin” diye teselli ettik. Ben anca 7 ucagina yetisebildim, 11 gibi Ankaraya vardim, abim aldi. Sanki o zaman babannemin cenazesine gitmiyormusum da babamlari gormeye gidiyormusum gibi hissettim. Ta ki eve varincaya kadar… ikindi namazini muteakip kilinan cenaze namazinin ardindan koye gittik, cenaze arabasi onde, biz arkada. O tabuttakinin yakinin oldugunu bilmek, cok garip duygular bunlar. Hele sonra tazecik kapanmis mezari ziyaret etmek…
Utu yapiyordum Vahdettin, saat geceye yakindi. babannem geldi aklima. Oyle cok animiz var ki Vahdettin. Once gulumsemeli olanlar geldi, sonra babannemin vefat ettigi gercegi, sonra iste artik utuledigim gomlekleri falan goremez oldum. Badem geldi yanima,teselli etmeye calisti ama icimin acisini dindirmedi Vahdettin. Tamam helallesmistim, tamam beni cok seviyordu ama tam ergenligime denk gelen yillar olmasi itibariyle pek de iyi bir torun olamadim ben. Beni bilirsin Vahdettin, yemek esnasinda cikan seslere duyarliligim beni gicigin onde gideni yapiyor. Iste ben, babannemin yemek yerken agzini saplatmasina dayanamaz (?) anneme surekli sikayette bulunurdum. Annem ne derse desin ikna olmazdim. Dedim ya iste giciktim. Artik bilmem kac kere bunu dile getirdiysem anneme, annem de “cocuklar rahatsiz oluyor”mihvalinde bi sey demis babanneme, babannem de “cocuklar rahatsiz oluyorsa ben sizden sonra yiyeyim” demis. Allah’im bunu duyunca oyle cok uzulmustum ki, hala vicdan azabi cekerim o simarikligimdan dolayi. Zaten kendi evinde degil, oglu da olsa baskasinin evinde kaliyor, bi de ona bu lafi soylettim. Ne vardi sanki sabretseydim! Sonra yine ben ergenken, babannem usutmus. Babannem usuttugu icin birden yere kustu, odada sadece benle o vardik. Ben ne yaptim biliyor musun? Arkami dondum, cunku ben uyuzunun her seyden midesi bulanir. Kusan birinin ardindan kustugumu cok hatirlarim. Babannem de o halinde bi de oralari temizlemeye ugrasiyordu. Annem geldi bu arada, hemen babannemi kaldirdi, oralari temizledi. Sonra da bana bi kizdi “niye babannene temizletiyorsun hasta zaten, niye sen temizlemiyorsun” diye.  Ne vardi sanki temizleseydim! Bilmem babannem bu son iki animi hatirliyor muydu, ama ben hic unutamadim.
Saat coktan gece yarisini gecmisti Vahdettin, utuyu oylece biraktim. Ben cenazede bu kadar aglamadim.

12 yorum:

şeyma dedi ki...

bediüzzamanın güzel bir sözü var Allah verdiği musibete göre sabır verir ama insan geçmiş ve geleceğe harcadığı için şimdiki zamana sabrı kalmaz bu sözü birde kendime anlatabilsem bazı şeylerin geri dönüşü olmuyor babaannenin dönüşü ve benim neyse en iyisi boşvermek ve geçmişi hiç düşünmemek

denea dedi ki...

Ah keşke bu kadar vicdan bende de olsaydı...
bırak bugünü o gün dahi ağlamadım:(
Ama şu bi gerçek ki annem o gün de başkaymış bugün de başka...

bininci tekil şahıs dedi ki...

Ben "keske"leri cok olan biri oldugumdan sabrimi gecmise harcama konusunda rakipsixim sanirum:/

Ama "olanda hayir vardir" demek en guzeli sanki

bininci tekil şahıs dedi ki...

Vicdanin rahat demek ki, ondan rahatsiz etmiyordur seni

Annem... Hep baska masallah! Azicik ucindan bari anneme cekseymisim iyiymis

Cahide dedi ki...

Allah rahmet eylesin babaannene... Yaşlıların, yetimlerin, hastaların, yoksulların yüzü soğuk olur derler ya hep... İlgiye muhtaç oldukları için belki de... Oysa onlar cennet kapısı... Ahh bir anlasak bunu. Ne çok nasihate ihtiyacı var nefsimin...

bininci tekil şahıs dedi ki...

Aro Cahide ablacim!
Hic duymamistim oyle defiklerini..

pervane dedi ki...

BTS abla,insan bazı şeyleri zamanla idrak ediyor.Teselli edeyim diye demiyorum ama,bunları idrak edebilmek de bi nimet.Ve o yaşlardayken hepimiz hemen hemen aynı şeyleri yaptık sanki. Hem zaten,artık bunların bir önemi yok.Sen üzülerek sabrını,enerjini tüketmek yerine bol bol dua et,Kuran oku.Bunlar katına ulaşınca,ne güzel bir torunum varmış diye şükreder babannen,hatalarına kefaret olur inşallah.Daha güzeli var mı ki?..Allah rahmet eylesin..

Adsız dedi ki...

Uzun zamandir seni takip ediyorum BTS hep gulduruyordun yazilarinda AMA bu yazini okurken cok.agladim cunku bende seninle ayni seyleri yasamisim :( ergenligin vermis oldugu gerginlikle cok sinirlenirdim babaanneme simdi ne kadarda pismanim amerikada oturuyorum ve bnm burada yasayacagimi duydugunda nasilda uzulmustu gurbet zor yavrum nasil dayanacagiz derken dugunumden iki gun once vefat etti :( cok kotu oldum BTS sana sarilip aglamak istedim :( sevgilerle Vakti Seher ...

NESLI dedi ki...

Ah BTS
bunlar hic neden zamaninda dusunulmuyor da sonradan gecmeyen bir ic acisi yurekte sanci olup kaliyor. Allah bundan sonrasi icn ders almayi nasip etsin ana babamiza esimizin ailesine hayirli evlat olma saadetini versin.
Ama senden yana razi olmadigi durum olsa kurban olma sozlerini soylemezdi, insallah gonlu senden yana kirilmis degildi herhalde
Ben de US den tatile gelip 3 senedir gormedigim anneannemi ziyaret edecektim ama Tr ye ulasmadan bir hafta once vefat etti, bana da bos topraga bakmak kaldi. o kadar pismanim ki neden o 3 sene icinde gidip gormedigime, elini opup duasini almadigima. inan simdi gozlerimden surekli yaslar dokuluyor, sanma ki bu olay yeni tam 14 yil oldu ama ben en cok o umursamazligima yaniyorum. neden bir gun olsun gidip gormedim...
kismet iste, her animiz imtihan ya ondan herhalde
acigimi her namazdan sonra ruhuna dua ederek ve insallah cennette gormeyi umarak kapatmaya calisiyorum...

bininci tekil şahıs dedi ki...

Ergenlikten sonraki yillarimda dunya gozuyle de telafi etmeye ugrastim, ama iste bir yerlerde kaliyor be pervanem. Belki de yasli olmasi insanin icini daha bi yakiyor. Bereketimiz sonucta

bininci tekil şahıs dedi ki...

Ben evlenecegim zaman da Allah rahmet etsin babannem (mustakbel) esimin annesine bakip dizlerine vurarak "ele gitti gul gibi kiiiiz" diyerek dovunmustu! Yasli olmalarindan dolayi daha bi uzuluyorlar sanirim...
Allah rahmet etsin cumle gecmislerimuze
Sen de hosgeldin!

bininci tekil şahıs dedi ki...

Nisanda gidip gorebildigim icin coook ama cok memnunum, zaten uzaktayim faydam dokunmuyor hicbir akrabama diye uzulurum hep, bi de goremeseydim vicdanim hic susmazdi heralde. Cok arayip sorardim da uzaktan uzaga iste..
Tum dualarina yurekten amiiin diyorum, amin