yazmis olmak icin yazmak

Sevgili blogumun kesinlikle bir yemek blogu olmadigini savunmakta idim fakat bugunlerde kucuk dunyamda yemek yapmaktan baska bir aktivite yok [yani yazilabilecek olanlarindan, yoksaaaa cok yogun gunler gecirmekteyim -bknz. biryani (!), Hint stili kina gecesi, mahkeme stili dugun:)- ] Gecen Pazar gunu de cok sevdigim bir arkadasim ve esi bize yemege geldiler ben de onlara cooooooooook sahane bi yemek yaptim [ :) ] ama iste burasi tarif blogu olmadigi icin yazamicam nasil yapildigini.. oyle seyler yazinca benim entellektuel kardesim yorum yazmiyor, onun yorum yazmasi icin illa gecmisten dem vurmak gerekiyor. Dur hemen gecmise yolculuk yapayim: ben 4 yasindayim, kardesim de 1 yasinda. Annem ne cesaret bilinmez [caresizlik de denebilir, ya da bana asiri guvenmesi, bendeki olgunluk halini sezmesi, vb :) ] kardesimi bana emanet ediyor ve okula gidiyor [her gun.. en fazla bir saatmistir ama yalniz kaldigimizi hatirliyorum]. Iste ben kucuk anne, obeziteye yaklasmis kardesimi ayagimda salliyorum, ve kardesim bacagima sigmadigi icin bacaklari yanlardan disari cikiyor [tasiyor:) ]… sandalyeye cikip bulasik yikadigimi da hatirliyorum ama yazmicam onu cunku cocukken daha olgunmusum da, yillar gectikce kuculuyormusum gibi hislere kapiliyorum sonra!