4 Ocak 2011 Salı

2005 yilina donmek mumkun degilken, anlamli cumleler bekleme benden*

Bazi cipslerin corap gibi koktugunun farkindasin di mi? Insan kendi yerken fark etmiyor da, benden soylemesi.

Nasilsin? Beni sorarsan kendimi her gecen gun daha da iki yuzlu hissetmekteyim. Bak mesela, gecen yaziyi yazali henuz bir hafta bile olmamisken neselenebiliyorum. Bilmem belki de icimde firtinalar koptugu icin (sadece kazayla ilgili degil, karakterimden gelen firtinalar) “ayyyy cook mutluyum” diye kendi gozume sokmaya calisiyorum. Sevgili Doktor Canim, burda mikrofonu sana uzatiyorum, ablanin bu ruh hali bir hastalik midir? Kendi kendinden korkmaya basladi da. Hem zaten canin ablanin kafasinda karincalanmalar yasaniyor (bildigin fiziksel), hem herkes surekli bugunlerde canindan ote ablani ruyalarinda goruyor, ben de her canli gibi olumu tadacak miyim? evhamlidir ablacigin bilirsin.

Nankor oldugumu da bilir misin? Ben bilirim.. Onca nimetin icinde “benim olmayan” bi seye taktim mi takarim. Kurtulamam. Oysa O’na kul olmak en buyuk nimetken gerisi teferruat degil midir?” Neden ben boyleyim, neden?” diye sorup dursam bana 6 yasindaki cocuk muamelesi yapar misin? 6 yasindaki cocuk demisken, gecen gun 4 yasindaki bir cocuk seker yiyordu, bildigin topitop tarzi bi sey. Hic utanmadan elin subyanlarinin sekerlerine cikolatalarina goz diken bi yapim oldugu icin, “hani benim sekerim?” dedim, yavrucak bi tane de bana vermek zorunda kaldi. Neyse, derken fark ettim ki, ben topitop yerken resmen hirs yapiyorum! Malum sekil itibariyle agiz icin cok da ergonomik degil o sekerler, agzimin seklini alsin diye hirsla emerken buldum kendimi! En sonunda kirmak suretiyle bitirdim sekeri de rahatladim.

Bir de hayatimda aydinlanmalar yasamaktayim. Bilirsiniz “musibete sabir” gerek. Yaptigim doktorayi ve tez konumu “musibet” olarak tanimladigimdan beri bende bir rahatlik soz konusu. Artik ahlanip vahlanmiyorum, sabir gosteriyorum. Calistigim her bir dakikada sevap kazaniyorum diye dusunup gaza geliyorum. Hayat artik benim icin daha kolay.
*anlamli cumleler bekleme demistim!

5 yorum:

Hayatcemresi dedi ki...

bilirsin insan hem nefis hem vicdan sahibi,
hem melek özellikleri hem şeytani yönleri var,bu da imtihan sebebi,iyi bir kul olma yolundaki samimi gayreti onu meleklerin bile üstüne çıkarırken,yaptığı kötü ameller ile şeytanlaşabiliyor,aşağıların aşağısı olabiliyor...
üzüntü sürekli devam etse idi hayat yaşanmaz olurdu.

LaMa dedi ki...

2005 yilinda ne oldu?
bugun lolipop bulursam getireyim sana

bininci tekil şahıs dedi ki...

@ Hayatcemresi: evet, uzuntu de surekli devam etmiyor, mutluluk da surekli devam etmiyor.

@Lama: "Anlamli cumleler bekleme" diyorum, sen 2005i soruyosun! Lolipop bende sinir stres yapiyor:)

mintinin dünyası dedi ki...

kıyamam ben sana.noluyor senin ruh haline be balım.niye bu kadar streslisin bakim.dur dur sen şimdi anlamlı cümleler bekleme benden diyeceksin.ben en iyisi bişey sormayıp,lolipop vermeyip,susup,yanağından öpüp gideyim mutfağıma:)

bininci tekil şahıs dedi ki...

yooo stresli degilim, ama boyle omuzlarimda acaip bi yuk hissediyorum, dogrudur! sorumluluk almaya hic gelemem, hep simarik bi cocuk olarak kalabilsem