414 gra
m cilekli dondurmayi bir oturusta bitirebiliyorum ama 414 gram cikolatali dondurmayi bir oturusta bitiremiyorum. Biliyorum bu bilgi hayatini kurtarmadi, ama bir sevdigimin soyledigi "bir SEY hakkinda ne kadar cok sey bilirsen o SEYi unutman o kadar zor olur" dusturu dogrultusunda, beni unutman zorlassin diye girdigim ucuz bir oyunun bir parcasiydi bu cumle. Her 414 gram dondurma gordugunde beni hatirla istedim. Ben ilgi manyagiyim biliyor musun? Hatta ayni karakterden kaynaklandigini dusundugum "sevilmeyi sevmekten daha cok sevme" ozelligim var benim, oysa sevmek insani daha cok tatmin etmeli. Mesela Allah'a dua ederken dahi "Allah'im beni cok ama cok sev" diyorum, "seni hakkiyla sevebilmeyi nasip et" pek demiyorum. Bu bir hastalik mi acaba? ya da kotu bir huy? Bencillik? Ama oysa ben artik bencil olmadigimi dusunuyorum. Zaten ben kendimi taniyamiyorum. Yani NŞA'da taniyorum, neye nasil tepki verecegimi az cok kestirebiliyorum, ama beklenmedik bir durum karsisinda hissettiklerim beni korkutuyor. Kendimi kontrol edemiyorum. Habil yanim "ucurumun kenarina yaklasma ki dusmeyesin" diyor, Kabil yanim da surekli ucurumun kenarindaki manzarayi hayal ettirip "O manzarayi gormezsen o gozler ne ise yarar" diyor ve ekliyor "Sen dusmezsin". Ben bile guluyorum Kabil yanima, ama o susmuyor.Not: gecen hafta yalnizken yazmistim bu yaziyi ama fazla karamsar diye yayinlamamistim. Hakkaten karamsarmis. Simdi o karamsarligimdan eser kalmadigi icin gonul rahatligiyla yayinliyorum. Annem babam ve Badem geldi:) yuzumde surekli bir gulumseme:)) yarin tezimin proposal sunumu oldugu icin uzatmiyorum simdi, ama yakin zamanda sevinclu ruh halimin eserleriyle bulusturucam seni:))) yarin icin bana dua et olur mu? komitemdeki hocalar iyi insanlar ama bir yahudi hoca var kiiiii, hic acimaz en ufak bi yanlisimda bocek gibi ezer beni! Uff dusundukce karnima agrilar giriyor, omuzumdan boynuma dogru kaslarim geriliyor... Allah yardimcim olsun!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder