49°16′ kuzey enlemi ve 123°7′ batı boylamindan bildiriyorum!
(Pazartesi yazmistim bu yaziyi) Burasi sahane bi yer! Kendimi hayalen de olsa atayurtta gibi hissediyorum neden bilinmez. Sabah poster sunumunun olacagi yere dogru giderken sanki Barbaros bulvarindan Besiktasa iniyormusum gibi hissettim, tarifsiz sevinclere gark oldum. Atayurda gidip fethi pasa'da oturamamanin huznunu su yandaki manzaraya bakan odamda oturarak atmaya calisiyorum. Dogrusu burayi cok sevdim. Her yer civil civil, millet sokaklarda. Kah kendimi Ankara'da, kah Istanbul'umda, kah da hic gitmedigim Van'da hissettim (kendimi nasil Van'da hissettim hala cozebilmis degilim). Helal etli urunler satan bir yer bile buldum! Sunumum da bitti, gerekli toplantilari da yaptim. Bi tek yarin aksamki yemek var, ama dusunmemeye calisiyorum o yemegi cunku ben cok sıkılıyorum oyle ortamlarda. Ufff insanlar sacma sapan network yapmaya ugrasiyorlar, herkeste boyle "en cok insanla tanisma" gayreti. Sevmiyorum ben oyle. Birisi gelip benle tanisirsa ne ala, ama ben gidip de kendimi tanitamam kimseye, yapmacik geliyor. Hatta bugun liman boyu gezerken bir kisiye de "bakar misiniiiiz, bir fotografimi cekebilir misiniz acabaaaa?" diye sormadim, soramadim. Cekilen hicbir fotoda ben yokum biliyor musun? Manzara cektim anca. Bir kac defa kol boyumdan kendi fotomu da cekeyim dedim, arkada manzara, ama burnum hic olmadigi kadar patlican ciktigi icin hemen sildim, yasanmamis saydim. Bundan sonra bir baslarina olup da resim ceken insanlara yavasca sokulup en sevimli halimle "isterseniz resminizi cekeyim" diye sormaya karar verdim. Evet bu iyiligi yapicam insanlara!
Asagidaki resimde de adini unuttugum Kizildereli amca bizim varacagimiz yere sagsaglim varmamiz icin ugurlama sarkisi soyluyor! "Kizilderelilerin Turk oldugunu biliyor musun?" diye sorsa miydim? Eglenir miydim?
49°16′ kuzey enlemi ve 123°7′ batı boylamindan bildiriyorum! (Pazartesi yazmistim bu yaziyi) Burasi sahane bi yer! Kendimi hayalen de olsa atayurtta gibi hissediyorum neden bilinmez. Sabah poster sunumunun olacagi yere dogru giderken sanki Barbaros bulvarindan Besiktasa iniyormusum gibi hissettim, tarifsiz sevinclere gark oldum. Atayurda gidip fethi pasa'da oturamamanin huznunu su yandaki manzaraya bakan odamda oturarak atmaya calisiyorum. Dogrusu burayi cok sevdim. Her yer civil civil, millet sokaklarda. Kah kendimi Ankara'da, kah Istanbul'umda, kah da hic gitmedigim Van'da hissettim (kendimi nasil Van'da hissettim hala cozebilmis degilim). Helal etli urunler satan bir yer bile buldum! Sunumum da bitti, gerekli toplantilari da yaptim. Bi tek yarin aksamki yemek var, ama dusunmemeye calisiyorum o yemegi cunku ben cok sıkılıyorum oyle ortamlarda. Ufff insanlar sacma sapan network yapmaya ugrasiyorlar, herkeste boyle "en cok insanla tanisma" gayreti. Sevmiyorum ben oyle. Birisi gelip benle tanisirsa ne ala, ama ben gidip de kendimi tanitamam kimseye, yapmacik geliyor. Hatta bugun liman boyu gezerken bir kisiye de "bakar misiniiiiz, bir fotografimi cekebilir misiniz acabaaaa?" diye sormadim, soramadim. Cekilen hicbir fotoda ben yokum biliyor musun? Manzara cektim anca. Bir kac defa kol boyumdan kendi fotomu da cekeyim dedim, arkada manzara, ama burnum hic olmadigi kadar patlican ciktigi icin hemen sildim, yasanmamis saydim. Bundan sonra bir baslarina olup da resim ceken insanlara yavasca sokulup en sevimli halimle "isterseniz resminizi cekeyim" diye sormaya karar verdim. Evet bu iyiligi yapicam insanlara!
Asagidaki resimde de adini unuttugum Kizildereli amca bizim varacagimiz yere sagsaglim varmamiz icin ugurlama sarkisi soyluyor! "Kizilderelilerin Turk oldugunu biliyor musun?" diye sorsa miydim? Eglenir miydim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder